Otyłość olbrzymia to stan, w którym wskaźnik masy ciała BMI przekracza 40 kg/m². Określa się ją również wtedy, gdy zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie jest większa niż 35% u mężczyzn i 50% u kobiet.

Otyłość stopnia II stopnia polega na zaburzeniu równowagi energetycznej organizmu. Osoby chore najczęściej cierpią na nieprawidłową regulację wydzielania greliny – hormon głodu oraz peptydu GLP-1, który sprawia, że czujemy sytość po posiłku.

Otyłość to choroba układu metabolicznego, w której dochodzi do nadmiernego rozrostu tkanki tłuszczowej w organizmie.

Nadwaga to stan, w którym organizm człowieka zgromadził zbyt dużą ilość tkanki tłuszczowej. Jest ona zaliczana do zaburzeń hormonalnych wywołanych najczęściej złą dietą i stylem życia.

Prawidłowa masa ciała to najmniejsze ryzyko rozwoju chorób dietozależnych. Prawidłowy styl życia i dieta przyczyniają się do zachowania homeostazy organizmu, czyli wewnętrznej równowagi. Wpływa to na nasz dobrostan psychofizyczny.

O niedowadze u osób dorosłych mówimy gdy BMI spada poniżej 18,5. U dzieci prawidłowa masa ciała jest oznaczana na podstawie siatek centylowych. Znaczne odchylenie centyla masy od centyla wzrostu prawidłowego dla wieku i wzrostu dziecka oznacza niedowagę.

Wychudzenie charakteryzuje się wyraźnie zarysowanymi wystającymi kośćmi, niską masą mięśniową oraz niską zawartością tkanki tłuszczowej. Może skutkować zanikiem apetytu oraz postępującą, utratą sił i wyczerpaniem, co kolejno może przyczynić się do wyniszczenia organizmu.

Wygłodzenie to stan wynikający z braku wchłaniania lub braku spożywania substancji żywieniowych, który prowadzi do zmiany składu ciała, upośledzenia fizycznej i mentalnej funkcji organizmu.